مربا بده بابا!

زدیم تو کار مربای توت‌فرنگی. وقتی آقاجون پرسید که فاطمه درست کرده و با افتخار گفتم که نه من درست کرده‌ام، خنده‌ی ناشی از تعجب و ذوقی کرد و گفت جدی؟! یا نه بابا! یا همچین چیزی.
این شد که آقاجون بر آن شد که برود  هی باز هم توت‌فرنگی بخرد تا من هی باز برایش مربا کنم. منتها در بحث کلان که وارد می‌شویم کیفیت پایین می‌آید. هم  کیفیت توت‌فرنگیِ درهمِ کیلویی سه تومن به جای دست چین کیلویی 7 تا 11 تومن، هم در کیفیت فرآوری آن و تبدیل به یک مربای خوشمزه مثل قبلی. نتیجه اینکه خمینی‌وار از همین امروز این یک پارچ مربای توت‌فرنگی را کمونیسمانه در زباله‌دان تاریخ جستجو می‌کنم.